من و آرزوهایم

سلام محیا و محمدمهدی عزیزم. شما دو تا ازاون دسته بچه ها هستین که به سختی می خوابین. و به راحتی بیدار می شین. منم در کش و قوس این بیدار خوا بی ها دست به تحریف یه شعر زدم. امیدوارم وقتی بزرگ شدین و این شعر رو خوندین خنده به لبتون بیاد و من این روزهای سخت رو فراموش کرده باشم. وقتی که ما میخوابیم                           مامان جونم بیدار ما خواب خوش می بینیم                     &n...

وقتی کودک بودم، بزرگ شدن جایی در آرزوهایم نداشت... دنیای بزرگترها همیشه پر بود از حقیقت های تلخ، خستگی، نا امیدی، رنجش... دنیای کودکی ام را همیشه با خود همراه دارم تا اگر روزی، جایی، دلم گ رفت، روی نیمکت خاطرات شیرینش، غمهایم را به دست فراموشی بسپارم...     ...

دیرگاهیست نفس هایم برای رفت و آمد بهانه ای دارند    و تو آن بهانه مهربان هستی   ...

سلام به دوستای خوبم که لطف میکنن و وبلاگ منو میخونن.این مطلب رو جهت اشنایی مینویسم. اسم اولین فرزند من محیاخانوم. که وقتی به دنیا اومد کلی ما رو سر گرم کرد!!!!! روز پنجم تولدش بود که به علت زردی شدید، تعویض خون شد! ماه اول تولدش به علت اینکه تعویض خون شده بود، کم خون شد و از همون اول قطره آهن مصرف داشت! توی همون حوالی نفخ شدید داشت، شکمش شبیه توپ شده بود و دایم زور میزد و من با نگرانی فقط نگاهش میکردم! تازه توی روروک بود که در یک حرکت غافلگیر کننده ساعد دستش رو به بخاری چسبوند و الان که سه سالشه جاش مشخص! خلاصه خسته تون نکنم، محیا خانوم فقط در حالت خوردن صداش در نمی اومد و در سایر مواقع مشغول نق زدن بود! اگر س...

روزگاری نه چندان دور؛ زنان سرزمینم، با ارزش بودند و دست نیافتنی... روزگاری نه چندان دور؛ مردان سرزمینم، برای به دست آوردن زنی، هفت خوان رستم را رد میکردند... اما امروز... با توام ای بانو! غرور زنانه ات را در لا به لای کدامیک از صفحات روزگار جا گذاشته ای که این چنین چوب حراج بر گوهر وجودت زده ای؟ دیگر مردی، برای داشتنت تلاش نمیکند؛ تو خود، رایگان شده ای... و من، فقط میسوزم از این همه ارزانی... با توام ای بانو........     ...